18
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
3295
Okunma
İnsanların kaderi bu ebedi ayrılık
Bak sonunda bizi de buldu be babacığım
Senden ayrı kalalı bütün dünyam karanlık
İşte yine gözlerim doldu be babacığm
Yokluğunun acısı yüreğimi kararttı
Günden güne özlemin saçlarımı ağarttı
Kederlerim büyüdü gül benzimi sararttı
Kuru yaprak misali soldu be babacığım
Hep mutluluk bulurdum senin tatlı sözünde
Sanki nurlar parlardı melek gibi yüzünde
Koca adamdım ama hep çocuktum gözünde
Şimdi oğlun bir yetim kaldı be babacığım
Allah ödül vermiştir her kulun zahmetine
Fakat erken kavuştun Ya Hakk’ın rahmetine
O tertemiz ruhunu yaratan ahretine
Belki aziz diyerek aldı be babacığım.
Muammer Baydere