Gerildi bam telleri kalın ince teller,
Bak azrail geçiyor ömürlerin son kıyısından,
Hazin vedaların bu telli ağıtları,
Bizi serpiyor kıyı şehirlere…

Ağlamışlığım var benim önü sinekli sokak lambalarında,
Karanlığı istemediğim yerde bile güneş ışık yayıyor,
Kuduz geceler iç çekişini kaşıyorlar zamanın eline,
Derman yok oluyor göğsünde yanlızlık hançeri…

Hergünüme bir ömür vaad ediyorlar,
Çözmesi zor gönül kayığımda yaşanmıyor,
Hançer yaralıyor aşk ellerinden,
Kalbim kırılıyor , deriin sözlerinden…

O teli çalgıların mahlası ne ki,
Aşkı seninle çift gördüğüm gecelerim mi,
İkiye bölünmüş yürek kapakçıklarımızın göz yaşını mı,
Elvada dediğimiz sevdaların ağırlığı mı…

Gücümü tüketen şey sevda olabilir mi,
Mavi gökyüzümü al al yapan,
İçinden kızıl kızıl oklar yaylatan,
Bahar kızılını yaz kızım vazgeçmeler ömrümü yedi…

Bak, bu son satırların hüznü çok oluyor,
Ağlamadan şiir bile yazılmıyor,
Yaşanmışlıklar adama çook koyuyor,
Korkularım avuç avuç vazgeçiyor…

Gitmek de var hayattan silmek de,
Gelen akranlar sorguluyor o nerde,
Aşk içimde söz dizgin olup coşuyor,
Olan benim gözlerime oluyor…
Ağla kıyı şehrim AĞLA…