İLK ÖLÜM
Bir kere mutlu olsam
Daha kolay ölürüm belki
Acının konukluğu ile içimde
Ama aynada gördüğümü anımsamadan
Çünkü aynalar kendini görüyor bende.

Oysa artık ben sessizliğim
Yalın,çırılçıplak sensizliğim.
Ankara nisanının eskittiğiyim
Bana dostluğunu bağışla
Suskunluktan anlam çıkartmayı öğreneyim
Akşam ışığına bulaşıp
Ay karanlığında yol alıp
Tan serinliğine vurayım
Saatlerce güldüğümüz bir geceden
Bardaklarca söz içip bakıştığımız
Sustuğumuz sustuğumuz...
Sustukça uzattığımız geceden
Çıkar gibi sevineyim
İki mavi üç yeşil olsun gözlerim
Bu ilk ölümüm benim
Gazetelere geçmesin
Bir daha seni görmeyeceğim.

Oysa artık kimsesizliğim
Çıktı yaşantımdan tek güzelliğim
Nisan yağmurunun silikliğiyim
Bana beni bağışla.

Suluboyakağıda çizilmiş
Bir ilgi de olsa bağışla
Yaşlı ve çocuk bağışla.

Nisan 2002 Ankara