Dolunaydı o,
-benim babamdı-
Kayaydı yaslandığım,
Gölgesinde oturduğum çınardı.

Çok düşünür,
Az söyler, az sayardı.
Darmadağındı kırlaşan saçları,
Büküktü boynu,
-ezikti koca duyguları,
Boranda savrulan,
-yitik arzuları vardı.

Gıkı çıkmazdı haklılığa,
Lav püskürtürdü haksızlığa.

Ervahımdı o,
-benim babamdı-
Bilgeydi ummanda, dert deryasıydı.

Yaşam kadar bilirdi ölümü,
Yıkardı tüm dünyasını,
-kırmazdı gönlümü.

Hatırını soracak olsam,
“Nefes alışıma şükür” derdi,
Candı, ab-ı hayattı,
Yaşantım da bir soluk, bir ışıktı.

Siz, hiç yeryüzünde,
En değerli varlığınızı,
- kaybettiniz mi?
Hemde karlı bir günde.

Kalmamış hatırımda,
-hıçkırarak ağladığım,
Bir babam gurbette gittiğinde,
Bir de ölünce ağladım.

Merhametli bakışı düşümde,
Bir kenara çekilmiş,
-yılgın duruşu da,
Öldüğünde, uyuyor nazarı vardı
-nurlu çehresinde.

Güneşti o, -benim babamdı-
Kayaydı yaslandığım,
Gölgesinde oturduğum çınar,
Suyunu içtiğim pınardı.

17.04.2007