Sokul koynuma,
Öldür aramızdaki boşluğu.
Etin yakarcasına değsin vücuduma
Soluğun kazınsın göz çukurlarıma…

Hırçın geceyi boğ ellerinle
Saçlarımı çöz, dağıt omzuma..
Yüzümdeki karanlığı örtercesine
Sarıl bana…

Çıkart üzerindeki yükünü
Benliğini soyunup gir koynuma
Bu uzun geceyi bağışlamaz olsun Tanrılar
Şimdiden bir kimlik seç
Ve gün ağardığında
Onu giy koynumda…


Titrek ellerin gezsin vücudumda
Ateşinden damlayan terlerin
Söndürsün karanlığını bedenimin

Işıksız geceyi aydınlat bana
Tenim yansın,
Dalgınlığım aydınlatsın
Kararmış pencereyi..

Bir hiç içinde var olalım birlikte
Acılarımı, yaralarımı tut ellerinle
Ve sonra gözlerini kapatıp
O yanık ten kokusunun içinde
Dağınıklığı görmezden gelip
Adressiz yüzümde buluşsun dudakların…

Uzun bir sessizlik anlatsın sana
Korku çığlıklarımı…
Ve sen bedenime değdiğin bu gece
Suskunluğun farkına varamadan
Ölüme uğurla beni sessizce..

Gün ağardığında
Yolcu et beni sessizliğe…
Sakınılmış kelimeleri söylemene ramak kala
Koynunda yatan bu bedeni
Teslim et sensiz ebediyete…