Sonra düşmüşüm kaldıranım yok.

Ayağıma takılan tüm taşlarda el emeğim varmış meğer...
Kendi coğrafyanda kaybettin beni..
Kendimi her buluşumda
Kaybettim seni...
Kelimelerle çürütüyorum şimdi
Adına biriken acıları,
Şarkılar söylüyorum tuhaf makamlarda,
Oysa bilmez miyim
Sen en sağır yarasın içimde,
İçimin en dilsiz yerlerinde...
Yarım elma gönül almanın
bağışlayıcı büyüklüğüne bile dargınım şimdi...
Gördüğün rüyalarda artık olmayışıma sitem bile edebilirim...
Her şeye küfredebilirim hatta neden aramadan...
Ben böyle değildim yaşarken oldum;
diyen bir şarkıyı alkışlayabilirim ayakta..
Ölüm kriziyim şimdi, gelsem ne fayda..

Bir kin fırtınası göremediğim gözlerinde okuduğum,
Rakılar ağlıyor yudum yudum
ve sensizliğin sarhoşluğu ayılmıyor...
Kırgın duygularla dolu cepler de
kolay kolay boşalmıyor üstelik...
Hiçbir gece hazır değilse de ansızın gidişlerine,
artık biliyorum,
hoşça kalımsı bir fısıltı duraksanmaz
ve yanlış olan benim aslında
böyle sevmek bağışlanmaz...