Göz bebeklerimde küçülmüş dünya
Kement atılmış kaderinle,
"yalanmış adın!
hançerlenmiş umutlar, mevta"
Gömüldü gözlerime heveslerimin solgun nefesi
Siyahın gizemi bırak bana ,
Bırak gözlerimi bana
Titriyor kalbim!

Hayalimin pembe kalemi
Çizdikçe çiz ,
Gölge düşmemiş beyazlıklara
Düne yaslanmış düşüncemin düşlerini!

Serçelerin gözyaşı düştü sabah seherine
Kokusu toprağa sinmiş rüzgar iklimimde
Ölüm valsinde okunur dünün mektupları!

Kara perde asılmış gece,
Kül bastı oynama yaramda
Germe kendini pencereme
Tanırım seni !
Tanırım gözlerime kapanmandan seni
Dokunduğun her yer siyah!

Nabzın nasırında inliyor
Ayaklar altında ezilen,
İnsanlık!
Selam yok , hatır gönül yok,
Karşı kapı komşudan bi haber!
Bebek yakılmış sobada!
Yam yam dolmuş sokaklar!
(Aman ha kimse duymasın
kapat televizyonu kalmasın haber gölgesi
dert tasa aman kapat kimse gelmesin)
Bananeler yapışmış kapı koluna
Topla eskici,çocuk hayallerinde kalmasın özlenen düşler...
Münevver’in gerilmiş boynunda testere!
Kısılmış yalnızlık mengenesine
Öksüz masumiyet!
Nasıl uyur katillerin anası?
Susmaların vaktini yaşarken şehir!

Bırak bana bırak arama bedenimde tenlendi kalbim
Kalsın söyleyemediklerin kalsın açma soru pencereni
Beklentilerin gizeminde efsunlaşsa da görüntün
Bende sen gibi döngün içinde yürürüm belirsizliklere!

Saçlarıma dolanan güneş ışığı
Kulak kiri yıkanır mı göz pınarında
Hüzün ayışığına merdiven kurdu
Gözyaşı denizimde yakamozlar!
Düşüncelerimin eskiyen yüzü
Gam yüklü gemiler mi ağırlaştırdı suları?
Dilsiz suskunlukların mı üşüttü dalgaları?
Anılarımın akşamüstü gölgesi
Yenilenmene mozaik döşüyor!
Bilirsin yalnızlıga sırdaştır gece
Mahkum etme rüyamı!

Ölüm sessizliğinde dile geldi aşk
Baktı gönül aynasına
Tanımadı kendini!

Uzak dur ellerimden nefesimi yutmuş rüzgar
Sen gelmeden yıkıldı yel değirmenleri!
Uzak dur gözlerimden, gerçeklerden uzak rüya
Dumansız alevlerde tanınmaz oldum
Kedi sıcaklığımla sarılsam da kaldırımlara
Renklerim yetmiyor kaybettiklerimi bulmaya
Takılı kaldı bakışlarım
Gözlerimde mahsun sokaklar!

NURTEN TARIM