Pembe kırmızı güller içinde
Deniz mavisinde bir akşam üstüydü
Açtım gönül kapısını seni bekledim
Bu sahilde çırpınırken yalnızlığım
Gün doğar sandım dudaklarına.


Yorgun gözlerime sığınırken aşkın
Mumlar yaktım denizlere, ışığıma gel diye
Şarkılar söyledim beni duy diye
Dalgalara sarıldım, limanlara taşısın diye.


Baharlar severdim pembe yeşil
Baharlar çalar mı kapını artık
Son ön adlı sarı boyalı serin rüzgârlarla oyalı
Gülün solduğu son kapıda dur artık
Gönüller kavuran fesleğen kokulu akşamlar devşir
Özlem dokulu, güneşlerim ufukta gitti
Sicim sicim dökülen yağmurum bitti
Bulutların asılı kaldığı demde kal artık


Bir kelebek kondu saçlarıma
Belli ki gelişini müjdeler umutsuz bakışlarıma
Ben Nuri, bazen rüzgâr olur bu sahilde eserim
Bazen de Mecnun olur dağlarda gezerim
Söyle, sen Leyla’ mısın
Çiçeği burnunda bir sevda mısın.

Nuri Dağdelen