Nice dostluklarla dolmuş defterim,
Dostluk var pireli kuyruğa benzer.
Sözü var özü yok, azdı dertlerim.
Dostluk var, anlamsız buyruğa benzer.

Dostluk bir gel-git mi, tama mı bu mu?
Ateş mi, hava mı, toprak mı, su mu?
Gökte yıldızları, çöllerde kumu,
Dostluk var sonsuzu saymaya benzer.

Kimi kalleş oynar, kaypak zeminde,
Kimi köpük olmuş, zaman selinde,
Kimi derya gibi, gayet derinde,
Dostluk var, ilâhi çağrıya benzer.

Bazen ucuz alıp, ucuz satanlar,
Bazen ardım sıra, kurşun atanlar,
Bazen karanlıkta, ışık tutanlar,
Dostluk var esenlik sağlığa benzer.

Kiminin ağzında sakızdır gıybet,
Kimi sülük gibi, zoraki zimmet,
Kimi kanser gibi, devasız illet,
Dostluk var, dinmeyen ağrıya benzer.

Dostluk var dostluğa hayattır ecel,
Binlerce sureta dostluktan güzel.
Belki de sükûtu bir ömre bedel,
Dostluk var, frensiz çığlığa benzer.

Kiminin yüreği yorgun ve yaşlı,
Kimi ince nazik kimi dik başlı,
Kimi hançer gibi sineye saplı,
Dostluk var, dikene kıymığa benzer.

Kimi selâm verir, selâmet vermez.
Kimi çiğner geçer, gözleri görmez.
Kimi dost, dostluğun sırrına ermez,
Dostluk var, en berbat ıslığa benzer.

Kimi eser durur, kimi sel gibi,
Kimi en yakında, elden el gibi,
Kimi yedi veren, solmaz gül gibi,
Dostluk var, okşarken yumruğa benzer.

Dostluk var som altın, dünyadan büyük,
Dostluk var zerreden, mikroptan küçük,
Dostluk var alçaktan, çukurdan düşük,
Dostluk var, can veren soluğa benzer.

Gerçek dost; tespih de imame gibi.
Göklere uzanan, minare gibi,
Hazineye malik, virana gibi,
Dostluk var, paspasa yolluğa benzer.

Yaralıyım, her yüz bildik, aşina
Kılıf değişse de, öz bir daima,
Sözüm maksadını aştı galiba,
Dostluk var, darlıkta bolluğa benzer.


1999������..Mustafa Yaralı