Kendime söz vermiştim;unutacaktım maziye ait her şeyi.

Zorda olsa kafamdan silecektim,güzel olanı da kötü olanı da.

Yüreğime buz gibi bir taş koyup,dostlarımı ve sevdiğimi geride bırakacaktım.

Yeni bir hayata rota belirleyip yeniden yaşamayı öğrenecektim.

Ama erkek adamda bazen sözünden dönüyor işte.

Unuttum demenin bile hatırlamak olduğunu bile bile nasıl unutabilirim ki !

O saniyesini dünyanın en pahalı değerlerine değişmeyeceğim güzel günleri.

Dostlarımın bana kattığı yaşama gücünü.

Tabi birde meleklerin yeryüzüne indirdiği kar tanesi kadar saf ve temiz

sevdiğimi. ,

Nasıl Unutabilirim ki !



Unutamıyorum! Artık kendime kızıp unut artık bile diyemiyorum.



Yüreğim alev alev ne bir ilaç merhem oluyor,

Nede gözyaşlarım acımı dindiriyor.

Artık biliyorum;unutamıyorum unutamayacağım.

Ya dönüp yeniden doğacağım,

Ya bitip kahrolacağım.

Yunus Emre GÜNGÖREN