Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Bir zamanlar dolu dolu akan sularım şimdi kurudu,
Boş verin! Kuruyan gönlüme gözyaşım aksa da,
Zaten umursanmaya da değecek biri değilim

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Yitiğim,üzgünüm,sularım terk etti beni,
Kimsesiz,biçare kalmış bir divaneyim,
Ne kadar sevsem de affetmezsin sen beni

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Üzülmüşüm,ağlamışım ya da yüreğimde bir yara açılmış,
Boş verin! Ne fark eder acı çeksem,
Beni affetmeyeceksiniz değil mi?

Mahvoluşunu seyreden şelale ne kadar sevse de onu,
Ne kadar vazgeçemese de ondan,
O, ondan vazgeçti gözüküyor galiba,
Ya da gurur girdi araya apansızın

Gurur! Kahretsin ne fena şey!
Neden bu kadar umurumdasın sen?
Neden bu inadın,yetmez mi çektiğim?
Yoksa ızdıraplarım seni mutlu mu ediyor dost?

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Ne kadar iyi de olsam,bir hata yapıp mahvederim her şeyi!
Oysa,daha hiç kimseyi kırmamışımdır isteyerek,
Hatalarım çektirmiştir şu yüreğime acılarımı,

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Bir ulu çınar devrildi sularıma,akamaz oldum
Gücüm yok artık acı çekmeye,içten içe erimekteyim,
Yine de siz bu kahrolası şelaleyi umursamayın!…

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Hiç önemsemeyin güler miyim ağlar mıyım diye,
Kirletin temiz sularımı nefretinizle,
Ben zaten yıkılmışım bir kere!

Ben mahvoluşunu seyreden bir şelaleyim
Kahrolası bir hata yaptım çekerim acısını,
Kaybetmekte mi vardı sevdiğimiz dostları,
Tanrım! Söylesene günahım mı fazlaydı!...