Farkında mısın bu aralar güneş hiç doğmuyor benim için,

Farkında mısın gökyüzü hep kapkara bulutlarla kaplı sanki,

İçime akan gözyaşlarımla fırtınalar kopan yüreğimde izlerken gidişini,

Bu çaresizlik beni yiyip bitiriyor öylece ve ben sana "dur" diyemiyorum,sen giderken,

Nedenini bilemediğim korkularımdan uzaklaşıp, kalmanı istesem,

Ve sen, ya sonra yine gidersen,

Gidersen benden, gidersen bu şehirden ve ilk önce yüreğimden,

Söyle,nasıl dayanırım buna ben,

Dayanamam sen de bilirsin bunu,

Ben sana seni sevdiğimi söylemeye korkuyorken

Gidişinin acısını nasıl taşırım ki bu yürekte!...

Ama şunu çok iyi bilmelisin ki fark var,

Varlığının ve yokluğunun arasında,

Hüznün ve sevincin,

İyinin ve kötünün,

Hayatın ve ölümün,

Ağlayışın ya da gülüşün arasında

Nasıl ki büyük bir fark varsa,

Ve bir gözyaşı damlası nasıl yürekli ve duruysa

Senin de varlığının ve yokluğunun arasında fark var.



Güneşin doğuşu gibi güzel ve eşsizdir varlığın,

Sümbül çiçeğinin hoş kokusu misali büyüleyicidir,



Gökyüzünde yedi renk gökkuşağıdır varlığın,

Baharı çağıran kuşların harikulade senfonisidir,



İlkbahardır,mutluluktur ve sonsuzluktur varlığın,

Her an taze,gülümseten ve anı donduran bir aşk bestesi gibidir,



İnsan tek ve en mutlu anını hayal edip nasıl hep orda kalmak isterse,

Ya da bir çocuk için oyuncağı ne kadar önemliyse,

Bir şair için kalem ve kağıt neyse,

İşte öyle bir şeydir varlığın!...



Ve yokluğuna gelinceyse,

Boğazımı düğümleyen bir sözcük gibidir yokluğun,

Söylemesi çok zor ve alışması imkansız olan,

Sevgilinin gidişiyle,bir gül gibidir sanki ardından solan,



Yokluğun hayatta olup bin defa ölmek gibidir,

Kara kıştır,kıyamettir ve zulümdür yokluğun,



Resmine bakınca burada olmadığını görmek,

Cam kırıkları gibi paramparça olan bir yürekte,

Tarifsiz buruk bir acı hissetmektir yokluğun,

Annesiz kalmış bir çocuğun ağlayışıdır,

Yaz ayında kışı yaşamak,kalabalıklar arasında yalnız kalmaktır,



Yüreğe saplanan kocaman zehirli bir ok gibidir yokluğun,

Ardından bakıp "dur" diyememek,resmine her bakışta hüzünlenmektir,



Adını her duyuşta,içinin titremesi,güzel günlerin yitip gitmesidir yokluğun,

En çok da seni sen olarak seven birinin yürekli ağlayışıdır yokluğun,

Sen fark etmesen de, sana rağmen seni sevebilen bir kalbin hüzünbaz kederidir



Varlığın cennet bahçesiyse yokluğun cehennem ateşidir,

Varlığın kutsal olansa,yokluğun günah kabridir,

Ve şair bunca söz söylediyse canından cananına,

Bir bildiği var gibidir,



Yazdıklarım diyor şair;

"Varlığıma sevinip de yokluğuma üzülen biri içindir",

Bil ki mutluluk,evet ile hayır arasındaki ince çizgidir.