Bana öyle gelir ki; boşa kürek sallarız.
Mektupların hepsini, yanlış yere yollarız.

Hâlbuki hep; “birlikten kuvvet doğar” deriz de,
Tek tek gider yüzmeye, boğuluruz denizde.

“Benlik” girmiş damara, çıkarana aşk olsun,
Hep omuza basarlar, çıktığı yer köşk olsun.

“Güç bendedir, kanun ben; uygularım haliyle”,
“Uğraşacak vakit yok, ne Ali ne Veliyle”.

“Ben hayatı yaşarım, bana nedir başkası.”
Bilmezler ki yok artık bu işlerin şakası

Devletime şan olsun, yaşasın hünkârlarım.
Pekâlâ ne olacak, sefil cefakarlarım?

Adalet; bir devletin en önemli ayağı,
Hep kendinize mi bu, maaş artış kıyağı?

Bizler ulufe değil, hak olanı isteriz
Engel ise kanunlar, “tez düzeltilsin” deriz.

Kendimizi vatanın; öz evladı sayarız.
Söz konusu vatansa, canımızı koyarız.

Amma… Ne yalan deyim, buruktur yüreğimiz
Çökmeye çok az kaldı; evimiz, direğimiz.

’Dilenci’ sanmayın ha alın teri akıttık.
Başkası hak ettiyse, fazlasıyla hak ettik.

Duymayanlar da duysun, şu şekilde bir söz var:
“Biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar”


(2009/7/Konya)