Benlik sarmış bacayı,
Dinlemezler hocayı,
Kim takıyor kocayı?
—Olsun, namım yürüsün!

“Vatan” deyim “can” deyim,
O da yetmez “kan” deyim.
Kaba kuvvet “lan” deyim.
—Olsun, namım yürüsün!

Oyuncak mı sandın sen?
Kim ne derse kandın sen,
Balçıklara bandın sen,
—Olsun, namım yürüsün!

Haya, namus, ar deyip
İki güzel söz edip,
Sanırsın ki; bir edip.
—Olsun, namım yürüsün!

Yüze takmış maskını,
Üstelik de kaskını,
Kâr sayıyor baskını.
—Olsun, namım yürüsün!

Artar ise maaşım,
Sırtımdaki kumaşım,
Güzel olsun naaşım,
—Olsun, namım yürüsün!

Vatan, “para” demektir,
Çatır çatır yemektir,
Boşa giden emektir,
—Olsun, namım yürürsün!

Basamaktır sevgiler,
Katmerlice övgüler,
Asıl olan yergiler…
—Olsun, namım yürüsün!

Vergisini verenim(!)
Bunu; ’kutsal’ görenim(!)
Sefasını sürenim.
—Olsun, namım yürüsün!

Benim için araçtır,
Asıl olan amaçtır.
Hanemdeki haraçtır,
—Olsun, namım yürüsün!

Kârda mıyım, darda mı?
Bütün tılsım; zarda mı?
Büyük hesap; orda mı?
—Olsun, namım yürüsün!

Çoluk çocuk yesinler,
“Babam büyük! ” desinler,
Düşünceni sevsinler.
—Olsun, namım yürüsün!

’Karaman’ın Koyunu...’
Bu, dünyanın oyunu.
Çıkardın bak suyunu
—Olsun, namım yürüsün!

2009/6/Konya