I

Karlı bir Kastamonu sabahında yollardayız
Gemi azıya almış gibi araç şoförü
Hem konuşuyor hem uçuyoruz

Safranbolu’ya kilitlenmişiz ok gibi
Ağaçlardan ormanı göremiyoruz
Hem düşünüyor hem uçuyoruz

Yaklaştıkça maden memleketine
Çıplanıyor dağlar bayırlar
Çıplaklığını ise kapıyor karlar

Işte bir dağın tepesinden
Aşağıda bir orta çağ bekliyor bizi
Zarif özgün ve beyaz manzaraya
Yakışıyor erkekliği!

II

Iniyoruz tepeden aşağı
Sevgi ve hayranlık dolu bakışlarla
Tarihi konaklar arasında
Birden kendimizi buluyoruz
Bin yıl öncesinin doğu çarşılarında
Yine bulanıyoruz
Ahşaplara çarşaflara

Sonra cami arkasında bir su, çağıldayan
Derin bir boğaz üzründe küçük bir köprü
Bulduk kendimizi sanki
Muhteşem Ortaçağ karanlığında

Yirmibirinci yüzyılda
Bir Ortaçağ masalı
Safranbolu’da bugün
Ne muhteşem paradoks
Yaşamak gerek görmek.

III

Kar karanlığı küçük şehrin üzerinde
O küçük yarık ağzında
Kar karanlığına tutulduk
Yaşamak gerek görmek
Bu yüzyılda Ortaçağ görkemini

Sende benim gibi eğ başını
Eğ başını aşağıya dönsün başımız
Beraber uzanalım suların karanlığına
Keşfe çıkalım kayaların, yosunların tadını

Lokum tadında keşfetmek
Yaşanılan her şeyi
Düşler ve gerçekleri
En ince ayrıntısıyla
Safranbolu’da Orta çağı
Karanlık kış ezgisiyle.

IV

Ağır bir ritim oluyor
Şimdi bu küçük şehir
Ahşap gıcırtılarında
Ağır ağır kayboluyor
Yitmekte olan soluk
Siyah beyaz fotoğraflarda

Neden bu yok olana
İç acımaların?
Kendi sonunu görmen mi
İnlemelerin?
Yanan yıkılan
Otoparka çevrilen
Konaklar konaklar ahşap konaklar.

V

Ah konaklar!
Orda kaldı ninenin başörtüsü
Sarı sayfalı, yeşil ciltli kutsal kitabı
Eski kokusu, mangalı, tavan süslemeleri

Bir kahve höpürdeterek geçti zaman
Uzaklarda artık
Çatısından boynuz sarkan
Ve holünün etrafında odaları
Kendine uydu kılan
Çokkkk arkalarda kaldı…

Ne Yörük köyü çamaşırhanesi
Ne otantik köy meydanı
Alıp götürdü bir araç
Bizi çok uzaklara

Artık ayaklarının eze eze ezelden
Ezberlediği egzos kokulu yollardasın!…