En sevgili dost, elinde tutar ölümü
Buse gibi kondurur yanağına çocuğun
Dağlara karanlık çöker, ufka kızıllık
Her insan akşamları yapar hazırlığını.
Gördüğü düşlerin, muştusunu toplar gibi
Eğilir toprağa ağlar gibi.

En çok da kuşlar vurulur kanadından
Sular çağlar yarıklardan
Haber ister yarınlardan
Kadınların fal tutması da bundandır
Eller aşikar eder saklanmışları
Eğilir toprağa ağlar gibi.

Günlerini sayar ömrünün boşa geçmiş günler
Hüzünlenir sonra hüzünlendiklerine
Katarlar gider önden yollarda iz bırakır
Beyaz mendil gibi ses bırakır.
Dünler unutur, yaşadıklarını
Yarınlara bakar durur.

Ezgilere yükler gönül yaralarını
Bıçak saplanır da sızlar, saklanmış acıları
Ulaşır mı muştu, sağır mı kulakları
En sevgili dost, elinde tutar ölümü
Solmuş görürüm kimi gün balkonda gülümü.

Sar, sarmala beni, sakla beni
Doğmak en güzeliymiş verilen haberlerin
Çam ağaçlarının kokusunda sandıklar
Ara ara sızlar içimdeki yarıklar.
Sar, sarmala beni, sakla beni.
Doğmak kolay da ölmekmiş kaderi.


M.S./2009
KAHRAMANMARAŞ