Bugün bambaşkaydı sevgilim...
Değerler çıktı ortaya...
Anlaşıldı ellerin yalan olduğu...
Bir tek ben sevebilirdim seni delice,,
Bir tek sen sarabilirdin yaralarımı hafifçe...
İmkansızım olduğuna inandırmışken kendimi,,
Senden vazgeçmişken...
Tekrar kıvılcımlanıyor içimde aşkın...
Hiç sönmemiş bir volkan gibi...
’Ama ben varım,,bundan sonra yeminliyim sana’ dediğin an...
Paramparça kalbim,,biçare ruhum canlandı sanki...
Yaşam kaynağıma kavuşmuş gibiydim...
Mutluydum,,bir o kadar da korkulu...
Seni benden çok sevemezdi kimse,,şüphem yoktu...
Ama ya eller ya onlar ayırırsa bizi...
Tam mutluluğa kavuştum derken,,
O yaban eller yıkarsa hayallerimizi...
Tam Seni çok sevdiğimi söylemişken,,
Koparırlarsa seni benden...
Korkuyorum sevgilim...
Aydınlığa doğru koşmak istiyorum,,çabalıyorum...
Ama olmuyor,,nefes nefeseyim...Yetişemiyorum...
Sonra sen tutuyorsun ellerimden,,hiç bırakma lütfen...
Bir ömür harcamaya niyetliyim senle...
Gözyaşını kahkahaya çevirmeye,,
Kahkahalarını son sürat sürdürmeye,,
Hayattan öç alırmışçasına mutluluğa davet ediyorum seni...
Aşkımm ; Tek gerçeğim...
Alayı yalan dolan..
Alayı korkunç..
Bir tek sen hayal kadar mükemmel,,
gerçek kadar harikasın...
Seni çok seviyorum...