Önce hafiften esmeliydi rüzgar.
Sonra ağlamalıydı bulutlar
Keder yağmurları yerine çisil çisil
sevinç yağmurları yağmalıydı
duyduğumuz mutluluk haberleri olmalı
yeni yazılmış bir sevdanın kavuşma sevinciyle
mutluluk gözyaşlarının muştusu olmalıydı.


Bulutlar ağlamalıydı
Yurdumda sessiz ve dingince
Yeni doğmuş bir bebeğin
Tertemiz havayı ciğerlerine
Olanca gücüyle doldurmak için
İlk nefes ağlayışının muştusu olmalıydı.

Damla damla ağlamalıydı bulutlar
Bir sevgi harmanının son ürünü bebeği
Dünyaya getirmenin sevincini Yaşattığı için
Anne-babanın mutlu ellerinin yaratıcıya
Şükür duası olmalıydı.

Rüzgar esmeliydi efil efil sonra bulutlar
Bulutlar atmalıydı yağmur yüklerini, ağlamalıydı
bir çiftçinin tarlasındaki toprağı yarıp çıkan bitkilerinin
duaya durmuş eller misali bereket dilemesine
melaikelerin amîn diyen fısıltılı muştusu olmalıydı.