Günah sokaklarına, başı boş terk edildik.
Affına sığınmaya, geldik kurtuluş sende.
Sürünürken inanca, sarılıp kürk edindik.
Öğretmediler ama, bildik kurtuluş sende.

Sana gelen yoları, kapatıp tıkadılar.
Beyinleri zararlı fikirle yıkadılar,
Paraya insan satan, o dalkavuk kadılar,
Ellerinde can verdik öldük kurtuluş sende.

Suçlara özendirip, günahkar eylediler.
Onulmaz yara açıp, gör bize neylediler.
Hakkımızı yerken çok,acı söz söylediler.
Yok olmadan bu aklı, çeldik kurtuluş sende.

Her fırsatta biz senden, çare aman diledik.
Çok çabalar sarfedip, kendimizi biledik.
Baştan doğuşumuzla, kötülüğü eledik.
Mızrak olup perdeyi, deldik kurtuluş sende.

Yalanın dostluğundan, cehaletin ilminden
Alimin cahilinden, cahilin aliminden
Güçlü zayıf ayrımı, zalimlerin zulmünden
Kurşuna şükrettiren, dildik kurtuluş sende

Yığıldığımız yerden, yavaş yavaş doğrulduk.
İnayetini tattık, sevgin ile yoğrulduk,
Bir ezanla affına dergahına çağrıldık.
Mevlanayı bilmeden, eldik kurtıluş sende.

Geçmişe perde çektik, artık yeniden doğduk.
İçimizdeki kötü emelleri, hep boğduk.
Aşkın ile bu dünya, hayatından soğuduk.
Hazan bitti huzura, daldık kurtuluş sende.

Şimdi artık her darda, kaldıkça gelmiyoruz.
Huzurlu olsak bile biz sensiz gülmüyoruz.
Artık biz varlığını, göklerde bulmuyoruz.
Yunus gibi her yerde, seldik kurtuluş sende.

Dindi sam rüzgarları, bitti artık kara kış.
Değişti varlığınla, yalan dünyaya bakış.
Yürek tezgahımıza, Muhammed ile nakış,
İşlerken kara kini, sildik kurtuluş sende.
ALLAHIM

turgay COŞAR29/ocak/2007
izmir