Şanımız efsane gibi okundu da
Andı yâr bizi kül gitti.
Solmaz bahçelerinde açar çiçek
Göründü köşede yüzümüze gül gitti.

Ruhuma doldu bu gece yıldızlar
Konuşunca bahçedeki bülbül yitti.
Saman yoluna eş bir çift gözde
Deniz sanıp da sahra yitti.

Ay mahsunlaştı yanında
İkiye de bölündü gitti
Hilal kaşlarında durur görünce
Sabahtır, güneş göründü gitti.

Dudağım kurusunda çöle düştü
Berekettir diye rahmet düştü.
Al yanakların hafif kızarınca
Narın tanelerine al gitti.

Saçların karasına aldanmam felektir
Boşa rüya görme kavun kelektir
Üstüne giydiği abadan yelektir
Yâri düşte görsen, çare süzmektir.

Aşkın yoluna düştü yürek ağlar gider
Bir bakışın bu canı yakar gider
Sanma ki felek güler zaman akar gider
Yâri düşte görsen bakar gider.

Neşenden hüzüne düşürme gönlü
Çal oynasın kısacıktır insan ömrü
Felek çaldıysa alına kömürü
Can yolunda yana gelmiş yana gider


Şair sözün bir birin tutmaz
Hele yâr hiç sözünde durmaz
Akan sular durduk yere bulunmaz
Ah bu gönül netsen de durulmaz