Gözümün feri..
Yüreğimin sesi..
Hayatımın yörüngesi..
Birtaneciğim..
Nefretimi sevgiye
Karanlığımı güneşe
Hüznümü sevince
Döndüren sensin.
Hani derler ya…
Bir Ömre Bedelsin.
Seni anlatmak için
Kelimeler yetersiz
Duygular kifayetsiz.
Yıllar geçtikçe yüreğimde
Adsız bir duygu büyümekte
Korku mu desem
İsyan mı desem
Ne desem…
Yıllar..Hain Yıllar…
O kadar çabuk geçtiler ki..
Bebekliğin,çocukluğun,
Genç kız oluşun
Bir film misali..
Su gibi geçti zaman.
Doya doya yaşayamadan.
Hani o duygu var ya..
İçimde dağ gibi kabaran
Yuvadan uçacağın güne isyan.
Gün gelecek …
Uzaklarda olacaksın.
Gün gelecek sadece
Evin ayrı köyün ayrı
Ama yüreğin hep ben de kalacak.
Anılarımı..
Yıllar öncesini hatırlıyorum da
O ilk bakışın..ilk kelimelerin..
İlk adımın
Okumaya geçişin
İlk diploma alışın
İlk, orta,lise derken
Tadına doyamadığım günlermiş meğer.
Abin sen ve ben…
Şimdi düşünüyorum da Yavrum
Anne olarak sizlere ne verdim ki.
Hüzün ve gözyaşının yanında belki
Gururu,güveni anlatırken
Haykıramadım sevgimi.
Ama eminim utandırmadım sizleri.
Hep derdin ki…
“Anne önce biz mi işin mi…”
Ben de ya susar ya da kızardım sana
Canım kızım..
Kaygılarımı,korkularımı
Hayata isyanımı
Haykıramadım sana.
O küçücük yüreğine
Anlatamadım…
Sizsiz bir Yaşam bana Ölüm diye.
İşte böyle…
Yirmi yılı sığdırdım birkaç dizeye.
Canım yavrum
Gözlerindeki Azminle,
Yüreğindeki kocaman sevginle,
Aşılmaz,yenilmez cesaretinle,
Kaygıların ve korkularınla,
Kadere isyanınla,
Tüm duygularınla …her şeyinle..
SENİ ÇOK SEVİYORUM.
Canım Kızım.. CANSIN’IM..