ANNEM...

Hadi,
Öpsene avuçlarımı,
Alsana avuçlarının içine.
Bak düştüm yine
Geçsin acısı...
Öpsene...
Tutsana ellerimi,
Ellerim sen kokuyor anne...

Gözlerim bulutlandı,
Yağdı yağacak apansız.
Her damlası yüzümde,
Çizerken kendine bir yol,
Mendil olup silsene yine
Gözlerim sen kokuyor anne...

Bak yine,
Kavga ettim mahallede.
Her yerim yara bere içinde...
Hem sövüp
Hem merhem olurken yaralarıma...
Hadi küssene yine bana.
Tüm küslükler sen kokuyor anne...

Dağınık saçlarımı tarasan
Açsan tarak yerine ellerinle...
Sen okşadıkça geçsem kendimden,
Bir kedi gibi sokulsam göğsüne,
Sersem saçlarımı dizlerine...
Şimdi kısa da olsa
Saçlarım sen kokuyor anne...

Burnum akıyor bak...!
Hasta mı oldum ne?
Galiba ateşim de çıktı...!
Kim gelip bakacak şimdi?
Kim başımda sabahlayacak?
Kimin gözyaşları,
Gözyaşlarıma karışacak?
Bir tas çorbaya hasret...
Kim doktorum olacak?
İçtiğim her kaşık çorba,
Akarkan sıcak sıcak içime,
Tüten dumanı buram buram
Yine sen kokuyor anne...

Ter içinde uyandım geceyarısı!
Tutunacak bir dal aradım...
Hadi gelsene yine
Sakinleşsem o güzel ninninle...
Uzansan yanıma yatağa
Yatağım sen kokuyor anne...

…

Sen oldun başıma omuz,
Saçlarıma tatlı dokunuş...
Ayalarıma sinen büyülü kokunla...
Emdiğim sütün,
Kaymağını sindiririm hala.
Kimseyi koyamam yerine...
Senin sindiğin her yer,
Ben,
Sen kokuyor anne...

07/09/2008

Yasemin Elmas