gecenin kalabalıkları içinde yapayalnızdım
yalnızlıklarım içinde seninle başbaşaydım

dışarıda eskimiş balıkçılar ve yorgun ağlar sevişiyordu
her dökülüşte kayıp denizlere, sahipsiz balıklar üşüyordu.
aydınlık gözlü yıldızlar, kendilerine saklarken yalnızlıkları
sevişme sonralarının, gene kan-ter içindeydi dalgaları.

çok uzak aralardaydık, yüreğim donuyordu
buz tutan yüreğimde sadece adın yazıyordu

yengeç yürüyüşüydük, ıslak yakalandığımız sahillerde
kum tanelerine asılıyorduk, farklı med-cezirlerde.
şimdi bulanık aksa da sular, biliyoruz ki mavidir her deniz
bütün denizlerin sularında maviye boyanır yüreklerimiz.

o anda, aynı hecenin bacasından tüterdi duman
yürek dolusu arzular gibi, şiddetle yanardı zaman.

ağaç dalında bahardık, baharı ıslatmaz yağmurlarımız
şehrin merdivenlerine serilmişti, yorganımız yatağımız
az mı rüzgar esti saçlarımıza sessizlik saatlerinde gecelerin
biz çözülmemiş manalarında dolaşırken diğer hecelerin.

gözlerinde gördüğüm hüzün, o başka bir şeydi
belki şu an yaşadıklarımız o bakışlarda gizliydi.

Cevat Çeştepe