Titreyen
Yaralı gönlün müdür,
Hayatın çarpışı mıdır,
Şairce yazışın
Savrulması mıdır dalgada?
Bilme..
Bulma kendini...
Kimsesiz yıldızlara sakla
Unutulmuş düşlerini.
Şair,
Hangi dumanlı gecede
Kimin gönlünde bıraktıysan sevdanı...
Git
Çal
Ve as ayın kuyruğuna
Özlemli düşlerini.
Görsün de..
Kıvransın sevemediğine,
Sancısın yüreği,
Bükülsün dudağı
Ve çam dallarına özensin
Her dem taze kalan
O ıslak sevdanı görüp.
Pişmanlığına ağlasın,
Bilmeyen olup da
Kör yolda yürüyen!
Şair,
Ne umut ara gözlerde
Ne savrul bedenlerde.
Yakmadı mı kalemin
Gecenin çığlığını yırtıp
Ağlarca bakıp
Yüreğinden teğet geçeni?
Geç bunları...
Karanlık değil,
Öfke değil,
Şu yerde kıvranan
Dört büklüm umut değil
Sen varsın sen
Kendi içinde büyüyen...
Mürekkebin kanın,
Işığın canın...
Yaz şair,
Kus tüm öfkeni.
Yaz şair,
Çiz buluta hayali.
Yaz ki ağlamasın kalem;
Yüyıllar ötesinden
Yunus okusun.
Can bu desin, can bu;
Benden geçen,
Sende kalan,
Sözden akıp
Ruhu saran,
Karacaoğlan gibi sevip
Dadaloğlu gibi haykıran,
Mevlana gibi mest eden.
Dilim bu,
Ruhum bu,
Benim bu can desin...

20.9.2006/ Ankara
SERAP HOCA