“BURSA’ YA NAZIR BALKONUMDAN SABAHIN İLK IŞIKLARINDA BAKTIĞIMDA, EZAN SESLERİ İLE DİRİLEN TABİATTA İLK DUYDUĞUM SES, KARGA SESLERİ İDİ. KOKUSUNDAN KENDİMİ ALAMADIĞIM IHLAMUR BUĞUSU İÇİME KADAR İŞLEMİŞTİ. ŞAFAĞIN O MUHTEŞEM RENK ÇÜMBÜŞÜ…SOKAK IŞIKLARININ UYKULU HALLERİ….İŞTE BUNLARI BİR AN ÖNCE YAZMALIYDIM…”



Kim Okur Bu Şiiri Senden Başka,Bilmiyorum.


Güzel Bursa,
Sabaha mı uyandın,
Gözlerini ovuşturuyorsun.

Geceye saklanan renkler…
Kargalar ötüyor üzerinde
Işığa ulaşan ilk seslerle
Ihlamur kokusu kalbime ilişti.
Dağ serin ve ulu,
Bilgelikle bakıyor caddelerine…

İhtiyar Bursa, uyanıyor musun?
Yeni susmuş sabah ezanlarından sıyrılarak,
Gece sessiz zikirle saklamış
Gizlediğin günahları…
Özlediğim ayak seslerini duydum,
Sitem ettim zamana.
Sevgilerim, ipeğin yollarına
Sokulmadığı bu günler de,
Ulu cami duvarlarına dokunur mu
Hazreti Üftade…
Yine Somuncu Baba geçer mi
Kapılarından…

Bazen gözüme güzel bir gelin gibi
Yansırken,
Bazen yerinde duramayan
Dağınık saçlı erkek çocuk gibi bakarsın,
Her sabah tanıyamadığım
Büyüme arzusu dolu köklerinle…
Güne, dinç uyanmak isteyen
Ulu şehirsin gizeminde…

Alelacele sakladığın sırlarını gördüm sanki,
Sabah geceye elveda derken…
Nal seslerini özleyen,
Yok olmuş Arnavut kaldırımlı sokakların,
İskeleti gözükmüş evlerin,tuğlalarına gizli aşkların…
Depremlere yenik düşmen,
Bombalardan kaçışın,
Yangınlara feryat etmen,
Tarihte, parantez içine mi alınmış…
Sabah usulca yorganını alırken üzerinden…

İşte yine geriliyor gün yavaş yavaş…
Sesler iniyor kanatlarına.
Sükûneti,
Toprak ve gök paylaşıyor.
Çınarın saçlarından rüzgar geçiyor,
Bahçe kapılarına değerek.
Ekmek kızartılıyor hayal mutfağında…
Biraz çilek reçeli
Biraz sen…
Sonra,şeftali kokuyor hava,
Nar taneleri dağılıyor şafağa…
Hacivat’la Karagöz, biraz daha paslanıyor,
Gün ışığından,
Unutulmuşluktan, ihanetten…

Kalem kağıda işte böyle fısıldarken,
Gün iyice ışımış “merhaba” demiş..
Demir terazi seslerinin arasında,
Yaşlı tarih heybene,
Yeni bir gün daha eklenecek…
Sana sabahın ilk ışıklarında
Bir yüzün, gülümseyerek baktığını
Kim bilir, kim hatırlayacak…

Kim okur bu şiiri senden başka,
Bilmiyorum.
Uzun ve kısa dizelerle
Yeşil saçlarına,göğü delen minarelerine,
Telâşelerine,
Sokaklarına,insanlarına,
Seslerine ve sakladıklarına…

“GÜNAYDIN BURSA, GÜNAYDIN”
“artık uyanma vaktidir”
:))


22 Haziran sabahı saat 05 civarı….