Kimbilir....?

İnceldiği yerden kopsun
vursun prangalara bileklerimi yokluğun
İnce bir sızı gibi yayılsın yüzümde hüznün gizi
Şimdi...!
Ayrılık üstüne demli,kızıl bir deniz içmeli
Şerefine tüm gerçeklere ve
Sus’a yazılan her sevdaya

Kısırdöngülerin savurduğu benlik savaşında
Varlıkla hiçlik arası bir la sesi vursun notam
Yalnızlık senfonisidir bu çalan
En azından
O bile güzeldir
Yokluğunla eşitlendiği an

Belki bir gün
Sen nöbetlerine tutulmuşken yüreğim
Çıkarsın tekrar karşıma

Kimbilir....?

Belki gözlerin hala devrimci.......asi
Hatırlatır bana
Gökkuşağının ucundan yakaladığımız
Irmaklarca aktığı yüreklerimizin
Rengarenk düş bahçemizi


Unutmuşumdur da belki
Acıları lal eyleyip
Nasıl da çekip gittiğimi......


Bize kalan ayrılık sa buna da alışırız zamanla


Berna Karaoğlu