gün ortası,yaz ortası fark etmez gitmeler için;
ortasındayız tam da hayatın,
ve sen kaçıncı veda yaşındasın kim bilir?
kelimelerin firardayken kaleminden,
bir yanın hep tutsak minik bir yüreğe
adın yazılı oysa kâğıtlarda özgürce…


kaç uçurtma uçurdun ipini sımsıkı tutarken?
kaç gökkuşağı teğet geçti yüreğinden?
ve kaç uçan balon kaçtı elinden, fark eder mi?...
sen gidince bir filiz yeşerecek,
bükük boynunu doğrultacak ellerin, özgürce…


say ki bir nefeslik ömürdü,
ölümdü…
ayrı kalmak minik bir yürekten…
aç kalmaktı, açıkta kalmaktı ya da,
ceylanın pınardan uzaklığı,
kartalın kırık kanadıydı belki.
kaktüs ekmek/ti yüreğe...
belki katık yapıp okursun şimdi
birkaç dost mısrayı, yol boyu, özgürce…


hazırsa yüreğin yeni yelkenler açmaya
engin denizlerde
ve razıysan tutunmasına minik bir elin, yüreğine.
durma! yol al dostum…
özgür/ce…

/mai/