İlk gördüğüm gün hâlâ hatırımda.
Ne kadar saf ne kadar masumdun.
Lacivert kazağın, beyaz gömleğin aklımda.
Benim için hülyaydın, umuttun.
Ama o günleri çabuk unuttun.

Ceylan bakışlı yârim dedim sana ben.
Anlamadın ki hiç.
Aşk meydanında beni ettin linç.
Bekledim onca zaman,
Olmadın yüreğimde kıpır kıpır bir sevinç.
Ateş atıp da gittin sevgi harmanlarına.
Öyle muhtacım bilsen canım dermanlarına.
Sana ne söylesem ki isyan mı ihanet mi.
Beni kavuran ateş gerçek mi kehanet mi.
Kaç kere söyledim de çılgınca sevdiğimi.
Suskundun kayıtsızdın benim her yakarıma.
Kezzap döküp de gittin yüreğimde harıma.
Hesap kitap kâr etmez,
Başımda efkârıma.
Sızdın da yüreğime bütün döndü yarıma.
Sanki can çekildi de felç indi kollarıma.
Beni mazur gör gülüm, oldukça isyankârım.
O hale düşürdün ki dokunsalar ağlarım.

Gözlerindi en çok sevdiğim,
Bir içten bakışında gözlerinde erirdim.
Artık bakışlarını kaçırıyorsun benden.
İhanet mi yoksa bu firarlarına neden.
Sus, sakın hiç söyleme!
Firak, firar,ihanet.
Duymadan beni linç et.
Olayım cansız ceset.
Ceylan bakışlı yârim dedim sana daima,
İçimdeki kandili söndürdün bak tavrınla.
Yaşarken anlamadın benim temiz sevgimi.
Bari ölünce anla, sen de dur namazıma.
Lâkin halel getirme bu masum isyanıma.
Ankara,23.06.2009 İ.K