acıları emzirdi sancılı zaman
takıldı hayat ağına elimde kalan ne varsa
kayıp gitti avucumdan yıllar
gözümün yaşına bakmadan...


gökyüzümü parçaladı çıldıran kuşlar…
intihar soluğunda kesilip budandı dallarım
kurudu düşler elveda diyen rüzgarla
-çığlıklı boşluk dört bir yanım-


dudağımda sıkışıp kalan sözcükler göç etti ardından
şizofren yalnızlık mesken tuttu bulvarları
karanlık çoğaldı yüzümde an be an…


gözlerim taradı ufukları her gün bıkıp usanmadan
yine güneş pencereme dargın
yine kaygılı tan…
adınla parçalanan kaldırımlar suskun
hangi harfi kaldırsam altında kan…


-uzak diyarlara çığlık bağışlıyorum-


tutuluyorum ansızın bastıran yağmura
ezelden tutkunumdur
kader çizgimi boğan sulara!
devasa dalgalar şimdi kıyıları parçalayıp koparmakta


yasak masal sığmıyor acuna
hiç bir eser kalmıyor sevdadan yana…


karşı kıyıda unutulana son bir kez bakıp
sarılıyorum sıkıca bende kalana
o günahsız
o gün/ah
ah!…


……

-özlenir mi hiç
iki soluk arası mekik dokuyan ölüm-