Tekrar tekrar dinlediğim bir şarkısın bugünlerde
sensizimle başlayıp yanlızımla biten
öyle ya ben hem sensizim hem yanlız
yine toz rengine döndü bulutlar
bir yağmur yağsa diyorum bir umut olsa
bir yolu olsa seni görmenin....
bir fırsatım olsa gözlerine bakmak için
içimden geçenleri bir bilsen
yerli yersiz konuşmalarımsın artık
virgülü bitmeyen noktası olmayan
asla bitmesini istemediğim bir cümlesin dilimde
öyle ya içimde hiç bitmeyen dinmeyen bir yangınsın sen.
kimseye diyemediğimsin dalıp gitmelerimsin...
gece yarıları ansızın uyanmalarımsın artık.
birkere yüzünü görebilsem değişecek herşey dediğimsin.
içimdeki bu kara bulut kalkacak
belli belirsiz korku dolu rüyalarım son bulacak
korktuğum bu yanlızlıktan sıyrılacağım
dinecek sevda yangınım gülecek benimde yüzüm artık.
kimbilir şimdi kiminlesin?
kime bakıyor bal gözlerin?
kimbilir kime bana hiç söylemediğin cümleleri kuruyorsun?
sahi sen hiç sevda sözcükleri kullanmazdın!
seni seviyorumlar yoktu sende
hep özlediğim istediğim birşey vardı sende
kapatıp gözlerimi yanında uyumak
uyandığımda karşımda seni bulmak
şimdilerde ah keşke demelerimsin artık
keşke ertelemeseydimde söyleseydim sana sevgimi
keşke gurur yapıpta ihanet etmeseydim sana
keşke sen benimsin diyebilseydim.
şimdi başkasının olmazdın değil mi?
senin beklediğin benimse söyleyemediğim
iki kelimeydi bütün keşkem.
şimdi:
kalbimin orta yerinde her daim yanan bir pişmanlıksın artık
şimdi:kendimde vazgeçmelerimsin artık
şimdi:
ben her yeni güne sensiz uyanan bir çift gözüm artık.....