7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1129
Okunma
Zorlu bir kış günüydü
Yaz’a yakın umuda uzak
Yorgundu kişiliğimiz
Ellerimizda duman kokusu
Nasırlıydı buluştuğumuz vakitler
Ve sen nedense?
Hep gitmek üzereydin
Simdi de gitmeliyim diyorsun
Bekle diyorsun...
Peki ! bilmem kaç yutkunmadan önce
Öldürüyorsak hayat kod adlı
Eskimişliğimizi...
Böylemiydi yani
Bu kadar mıydı ayrılamadığımız vakitler
Susmalarımız boşamıydı !
Ve bekle diyorsun
Zaman yutkunmalarla eskitirken kendini
Gün kendi telaşından ödün vermezken
Bir türlü elimizden eksilmeyen
Duman kokusuyla bekle
Geleceğim diyorsun
15 ay sonra...