Şimdi yüreğim, yüreğinin gücünden yoksun
Çünkü yüreğim, artık sen yoksun !

Hangi akla hizmet gittin
Hangi iblis çekiminde, beni terkettin
Şimdi yerle yeksân düşlerim
Ah benim yasında tutuk gülüşlerim
Ardından bakakaldı
Çenesini kördüğüm sardığım ölüşlerim.

Ah benim çetrefilli hayatım
Cımbızla ayıklamıştım kıymıklarını
Dişlerimle çıkarmıştım can kırıklarını
Ciğerlerimde kalan son nefesle
Ha gayret söndürmüştüm...sevda yanıklarını
Ama...Hayret...Beyhudeymiş çırpınışlar
Küllerinden yeniden doğuyor şimdi
Ertelenmiş haykırışlar
Sakın dil uzatma sevdama
Bu gönül, bu sevdaya ‘’Geçer!’’ diyenin
Alnını karışlar...

Kolay mı bir yâr için koca ömrü tüketmek
Reva mı tırnaklarla örülen aşkı
Böyle yerle bir etmek
Ben sana işlenirken yâr ilmek ilmek
Sen hangi cesaret
Sicim sicim söktün çilemi
Bu tutku, bu yangı, bu alaz hasret
Bilmem ki, aşk mı, eza mı...
Yoksa çile mi?

Zaten gözlerim kör karanlık
Gittiğin günden beri,
Zaten ömrüm bir anlık
Bittiğin günden beri,
Şimdi sızım sızım sızlıyor yüreğimin elleri
Zaten amansızmış çırpınışlarım artık
Senin için uzanan el-amanlara yazık.

Şimdi bir yanım felç, bir yanım zinde
Bir yanım sende kalmış, bir yanım bende
Böyle yarım yamalak nasıl yaşadım?
Anlamadım ben de...

Savur dört bir yana şimdi ahını
Zulüm kıyımında, sal günahını
Şafak çözülmeden, zifirken daha
Geceye göm yeniden
Umuda açılan, nev sabahını.

Sen ki suskun yüreğime sedâ salansın
Düşlerimle nakşettiğim tatlı yalansın.
Şimdi söyle
Sensizliğin bıraktığı kor alevlere
Külle tûfan yüreğim nasıl dayansın?

...Yâ Rab ! Bu nasıl fıtrat?
Şimdi sök her ne varsa senden hatırat
Giderken yaktığın kor ateşe at
Onlar da yansın...

Şengül CENNET
20-6-09