GÜZEL BİR ANLATIM VE HOŞ DİZELERDİ...YAZAN YÜREĞE SAĞLIK...RABATLI

kıpkırmızı bir burç demir atmış şiirlerime
ay’a karşı her gece üflüyor yan flütünü

müzik ve duygular hissedebileceginden fazlası daima sendedir demiş üstad.. en güzelide bu sanırım... tebrikler

Bazı şiirler okununca "konusu nedir" diye sorulduğunda somut bir sonuç çıkaramazsınız.
Bazılarının konusu teması belirgindir; aşktır, ayrılıktır, kavuşma özlemidir...; çok bildiklerimizdendir.
Değişik, yeni, ayrıcalıklı şiirler de vardır; Nurten Boz Hürel'in yukarıdaki "Burç" şiiri gibi.

İnce bir bakış açısıyla göz sürülmüşlükten uzak yeni bir gözlemin sürükleyip götürdüğü dizeler.
Estetik olarak da siyah zemine kırmızı harflerle yazılmış Kırmızı Bir Burç.
Buradaki burç kale çıkıntısından gayri, sanıyorum oniki takım yıldızına uymakta.
Şiirlere demir atmış serpiştirilerek. Yan Flütün sesi daha büyülüdür.

"Ay’a karşı her gece üflüyor yan flütünü"
dizesi sahiden bir ses ile burcun tütsülenmesi adeta. Her gece. Kararımca muhteşem bir dize akla düşürdükleriyle, çağrıştırdıklarıyla... Üstelik bu dize harika bir resim tablosu da oluşturuyor.

O büyülü elmayı yiyen ölecek miydi? Renk alev. Birdenbire çığlıkların terbiyesinden çıkan ürkütücü ama kutsal bir müzik. Nasıl taç olduk? Yan flütün fonunda belki ufuklara serildik gökyüzüne yakın.

Şiirin üçüncü bölümü çığlıktan türeyen o ilahi sesin sözleriydi.
"Ay her gece yeniden doğuyor buralarda" bilinmişliğinin şaşkınlığı da o yan flütün sihriyle bütünleşiyor.
Bir de;
Demez mi şair:
"senden kaçıp benim koynuma giriyor
ve üflüyor flütünü"

Şu bizim ay.

Ayrıcalıklı kimliği olan bir şiirdi.
Bilindik sözlerden ve duygulardan renkli.

Yeniden yan flüt.

ilahi bir ses, ’ büyülüdür diyor elma
...rengini alevden aldık
...çığlıkları müzik yaptık
...ve taç diye başınıza biz taktık’


Bunu, aşkın tasfiri olarak geçelim literatüre !

harika dizelerdi..
saygılarımla..