yaylı sazlar için:
gökyüzünün bulutsuzluğunda her mavi ateş kırmızı.

ellerim yanıyor, yüreğime bakmıyorum bile
bir kuş konuyor birden gözlerimin önüne
daha önce hiç görmediğim, sesini duymadığım …
adını soruyorum kanatları rüzgarsız bu kuşun
haydi söyle, adın yoksa bile var mı içecek suyun.
“asılsız bir ihbar, çöle saklanmış ağustos böcekleri”
ben ağlıyorum, ötesi olmayan iki damla gözyaşı
kuş gözyaşımı içiyor gözlerimden, dayayıp gagasını …
sonra; gel diyor, kanatlarına sarılıyorum ellerimle
çöllere uçuyoruz ağustos böceklerine, uçuyoruz beraberce

nefesli sazlar için:
sarıya boyadığı kağıdı sallıyor çocuk çabuk kurusun diye.

uzanıp yatıyorum son çınarın gölgesi üzerimde
bir kuş konuyor birden gözlerimin önüne
tanıyorum bir yerlerden, kanadında kum taneleri …
sarı saçlı bir çocuk kelebeğin renklerini toplamakta
ter damlarken alnından, kurumuş otlar arasında.
“ana para, çalmış bütün buzdağlarını ana karanın”
nefesimle ciğerlerini dolduruyorum ölü kelebeklerin
ama ne renkler geliyor geri ne de yiten sevdası çiçeklerin …
bir başka travma, yoğun bakıma alıyorum beynimi
ve hiç bilmiyorum ne haldedir, çoktan bıraktım yüreğimi

vurmalı sazlar için:
yanlarındaki çocukları bile unutup dağılıyor kalabalıklar.

meydanlar sessizliğin yalnızlığına boşalmaktalar
ölüm işte bu, yeryüzünün kendine yaktığı ağıtla başlar
bir yanda ben gibi, öte yanda omzumdan havalanan kuş …
simetrik kanatlar, ölü çiçekler fırlar namlulardan
hiçbir damla gözyaşı dökülmez arkalarından.
“denizler nereye saklandı, hangi iskelede gömülü gemiler”
çöktüm dizlerimin üstüne, yumrukluyorum göğsümü
görmüyor musun konacağın son dalın çürüdüğünü
kuş neredesin, sarılayım kanatlarına bu kez yüreğimle
terk eden bari sen olma, öleceksek beraber ölelim seninle

son kuşlar için:
kelebekleri de alın yanınıza, yüreğimi de
yolunuz açık olsun, öyle gidin gideceğiniz yere …..

Cevat Çeştepe