MEKTUP-2

-bir yaşını doldurmadan vefat eden kardeşime-

Hani önceki mektubumda oraya heveslenmiştim
Senin o pak, temiz, günahsız haline özenmiştim

Ki büyük ihtimal bembeyaz bir amel defterin
Olacak. Benimkimi? Bir krater ağzı geniş, depderin

Bekliyor ya Allah hepimizi muhafaza buyursun
Kalbimize ilhamını geç olmadan duyursun

Günahım var dağlar kadar, belki de daha da çok
Lakin aşk olsun ki gözümde bir damla yaş yok

Yatıyorum, kalkıyorum düşlerim hep buraya göre
İşlerimin hiçbiri tasarlanmıyor oraya göre

Bir görsen camiden nasıl cemaati ezerek çıktığımı
Anlarsın ibadetten ne kadar zevk aldığımı

Günün yirmi dörtte birini harcayamıyorum da salât için
Haftada beş on dakika, o da Müslümanlığımı ispat için

Sosyal hayatımda yalan gırla, yemin tonla ölçülür
Bu gidişle her geçen gün bet bereket küçülür

Önceliklerim hep malayani uğraşların emrinde
Lüzumlu işlerse değil hiçbir zaman umurumda

Ben ki, insanları başlarına yıkılırken damları
Bir yüreğe çok gelirken kederleri, gamları

Silkinip yardımlarına henüz koşmuş değilim
Hala çöplüklere konan beyhude bir meyilim

Dimağlar kavrulurken dinsizlik ateşinde
Sürülerle insanlar ipsizlerin peşinde

Yürüyorken gayretim yok onları durdurmaya
Gayretim yok karşılarında bir set gibi durmaya

İşte böyle yaşıyorum, amaçsız ve gayesiz
Aksiyonunu yitirmiş bir avareyim, payesiz

Birileri gelir yapar. Budur hüsnü kuruntum
Anlayacağın hiç ümit vaat etmiyor görüntüm

Ben ki bivefa çok hak vardır üstümde
Öz babamı hatırladım ancak dara düştüm de

Her gün niyet ederek sonra erteler yarına
Bayram gelir, bayram gider bir kez uğramam yanına

Ancak böyle şiirlerde, mektuplarda, aykırı zamanlarda
Hatırlıyorum senide ancak duygulu anlarda

Ben ki öz annesine asi olmayı ihmal etmemiş
Ama hayat boyu kalbi bir gram nefret üretmemiş

Biriyim, sevgisini hep kalbinde gizleyen
Bir yapım var, fütursuz bir tavır izleyen

Belki de sırf bu yüzden insanlar beni değişik
Ben daha bir değişik değerlendiriyorum. Ne komik

İçimden geçenleri ne zaman paylaşmak istesem
Boykot eder birileri diye korkar diyemem

Ben ki icabında sıradan bir Türk filmine ağlarım
Ama en elim olaylarda dahi kederimi saklarım

İnsanlar bilsin istemem içime sızanları
İçimde kalsın isterim, kaynayan kazanları

Öyle ki gözyaşlarım akmayı unutmuşlar
İçime akan yaşlar dışımı kurutmuşlar

Sen vefat edince Abdi annem bana şaşırdı
Gözümde yaş olmaması tüm sabrını taşırdı

Annemi bir kez olsun, bir kez memnun etmeye
Gelebilir miyim yanına senden özür dilemeye

Ben zaten bu mahşerin bin adım dışındayım
Yaşım yirmi bir olsa da tam doksan yaşındayım

Önceki mektubumda dış âlemle biraz fazla uğraştım
Ancak bu mektupta kendimi anlatma amacıma ulaştım

Hülasası şu zamanlar memnun değilim halimden
Ey kardeşim kabul eyle, uzan da tut elimden

Gerçi yaşamak sahiden bulunmaz bir nimettir
Her gün bin kez öleninse ölüm canına minnettir

İhsan POLAT 05.01.1995 İstanbul