MEKTUP-1

-bir yaşını doldurmadan vefat eden kardeşime-

Merhaba Abdullah, günahsız kardeşim benim
Şu anda senin çağında ve yanında olmak isterdim

Nedenini hiç sorma, nasılsa anlatacağım
Kusura bakma ama seni biraz ağlatacağım

Dünyamızın durumu inan pek tekin değil
İnsanlığın ahvali senin bildiğin değil

Ne gördün ki sen burada, incik, boncuktan başka
Onlara bile bir anlam veremiyordun daha

Sadece ninni duydun ve güzelce uyudun
O kısacık ömründe oldukça huzurluydun

Tırmalamadı seni bir tankın paletleri
Arkanda belirmedi ölüm siluetleri

Ölüm sana bir geldi, hem de ne güzel geldi
Ve uçurdu göklere asude bir kuş gibi

Girmedi gündemine çokuluslu yalanlar
Gizli gizli planlar, açık saçık ilanlar

Çevren hiç bozulmadı, daima tertemizdi
Ama şunu unutma orası sadece evimizdi

Uluslar arası anlaşmalar, ulusal kamplaşmalar
Menfaat için yakınlaşmalar, bin yıllık hesaplaşmalar

Hiç tesir etmediler sana, fehmin daha daracıktı
Anlayışın sadece sevgiye ve şefkate açıktı

Bir türlü birbirini anlamaya yanaşmıyor insanlar
Önceden düşünendi, şimdi sanki düşünmeyen hayvanlar

Bir bakarsın birisi yalnızlıktan çıldırmış
Bir bakarsın diğeri burnunu göğe kaldırmış

Cesaret edipte kimse söyleyemiyor açıkça
Ama insanlar uzaklaşıyor menfaatler odaklaştıkça

Dünya ister istemez değişiyor ve globalleşiyor
Büzülen dünyada değil renkler tonlar dahi belirginleşiyor

Planlama, trafik, terör, kin, nefret ve savaş
Dünyamızı kırmızıya boyuyor yavaş yavaş

Her gün kurulan dengeler bozuluyor akşama
Herkes birbirine soruyor acep nerde aksama

Sorunlara çözümü doğru yerde aramıyorlar
Bu yüzdendir ki aklı başında bir çözüme varamıyorlar

Bir kez düşünmüyorlar, dünya herkese yeter
Aydını kara cahil, âlim cahilden beter

Yeter ki sıkmaya gör kuvvetlinin canını
Hemencecik akıtıyor bin mazlumun kanını

Müşterekler unutulmuş hısımlar olmuş hasım
Farklılıklar körüklenmiş, fitneler yeni basım

Globalleşme dedik ama yararını görmedik
Hani birlikte çalışıp birlikte yiyecektik

Ayrımcılık, çoğunluklar, azınlıklar, ayrı ve aynı haklar
Bütün mesele bir tarafta açlar bir tarafta toklar

Emniyette olanlar film gibi seyrediyor öldürülenleri
Güldürenler her şartta güldürüyor güldürülenleri

İnsani değerler insanlarca insafsızca yıkılmış
İnsanların ar damarı pervazsızca yırtılmış

Teknoloji, sanayi, ışıklar, uydu, çip, internet
İşleri kolaylaştırsa da saadeti getirmedi nihayet

Her tarafta zulümler, her tarafta ölümler hüküm ferma
Dünya bitevi matem hane, müsebbiplerse karma

Nedenler hemen hemen aynı sen öylesin ben böyle
Nasıl dilemeyeyim orayı işte gel de sen söyle

Biliyorum biliyorum bütün bunlar artık seni sıkıyor
Bunları her gün görmekten inan insan bıkıyor

Artık bu noktadan sonra eminim beni anlıyorsundur
Bunların hepsi maalesef gerçek, umarım inanıyorsundur

Ey kardeşim diğer kardeşlerimize anlatma tüm bunları
Bari onların bozulmasın hâlihazırdaki sükûnları

İhsan POLAT 03.12.1994 İstanbul