Kalbine karşı işlediğin suçu anladığında
Perişan olup gözlerin dolup ağladığında
Umutların viran hayatın hüsran olacak
İçindeki dünyan ezgin hisler vererek dönecek
Yaşamana dair ne parıltı varsa giderek sönecek

Hayat ışığın sönünce gözlerin dolunca yüzün solunca
Ve anıların üstüste yığılan acılı gamlı yılların olunca
Durgun vurgun yorgun argın ve kendine dargın olacaksın
Gülmelerin hep dudaklarında saklanan gizli bir hüzünle bitecek
Gecelerin seni karanlık düşlerinde kaynayan anaforlara itecek

Mavi yorgun ve solgun gözlerinden pişmanlık yaşları dökülecek
Ve çektiklerinle yaşamana dair bütün umut bağların sökülecek
Odan hüzne batmış ağır bir kasvetle kaplanacak
Hicran ateşten bir ok olup kalbine saplanacak
Göğüs kafeslerinde kalp değil cehennem olacak

Uçuşan kahkahalarla titreterek geçirdiğin bu hoş günler son bulacak
Ve önünde hep duraksız hıçkırıklarla nefesini kesecek günler duracak
Işıltılı mutluluk kadehin devrilecek mutlulukların kayıp uzaklara gidecek
Gözyaşların yaşama sevincini sürükleyerek götürecek bir sele dönüşecek
Ve buğulanan yanan dumanlanan kafana hep intihar düşünceleri üşüşecek