…yalnızım işte.
kimse yok hayatımda,
olmayacak ta.
bir ıssızlık ki sorma
ne ben izin vereceğim buna
ne de;
yaratan müsaade edecek belki de.
erkenden;
genç yaşta yalnız kalacağım ben
olmayan hayatımda.
akmayan zamanlar-ım-da
ve sonsuza dek öyle sürecek.
sanırım;
hep yalnız olacağım belki de..
hayat dediğin hazin yolculukta.
çünkü ben ölümsüzüm.
sürecek yerinde
daima ve tek ruhuna asalak bedenimde!..

aşk yoksunluğu değil bu yalnızlık.
farklı bir şey.
belki de insanların çoğu ayırt bile edemiyor.
keşke ben de onlardan olsaydım.

yalnızlık;
nasıl anlatılır ki?
hani derinlerde, içinde olanından.
özünde kavrulan ve kavuranından
hiçbir darbeden sarsılmayan çelik yüreğin
içindeki yangınla erimesi kadar enteresan
doğarken de ölürken de.
her zaman işte.
şu varoluşsal denilen.
dünyanın dönüşünü hissetmek gibi bir şey bu…
kainat bile kıvranıyor yalnız
yalnız sona doğru..
kendimi sevmiyorum.
ama yine de benden başka uğraşacak hiçbir şeyim yok.
bir de düşüncelerim..
yalnız düşlerim!
itiraz ettiğim kendi tezlerim
çürüttüğüm hayatım..
ve son bir dipnottu belki de
kalbimden geriye sana kalan
erimiş bir
sana ben......
saı