1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1074
Okunma
Zifiri karanlık gecenin
Rahminde,
Yarına doğma umuduyla
Yaşarken,
Telaşlı bir isyan koptu
Yüreğimde.
Tan yeri ağardığında,
Bir şafak vaktinde,
Güneş ölüverdi gözlerinde.
Elimde küflü bir kılıç,
Yüzümde salak şövalyenin
İzleri
Ve ben
Arenalarda gladyatörüm.
Artık son tren de kalktı,
Yüreğimin kahır dolu
Duraklarından,
Halepçe’ye.
Kabul ettim,
savaşlardan yenik ayrılmanın
suçunu.
Son kez paylaştım seninle,
Şiirimi,ekmeğimi, rüyalarımı,
Ve meçhul adresimi!
Adım,
yağmurların ıslanmış/Kirli afişlerde.
Soyadım,
Basın bültenlerinde.
Bir de! ,
Küçücük bir yelkenle,
Kocaman bir limanda
Kaybolmuşum.
Öf be!
içimde kurulan
O kahır dolu saatlerinden
Birde işkenceden
Usanmışım.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz