1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1460
Okunma
Akşamlar nöbeti devrederken sabahlara
bir türkü yankılanırdı dağlarda
gözlerimizi kapar hayel alemine
bırakırdık kendimizi
Sonra bir kuşun kanat çırpınışlarıyla
gelirdik kendimize
avuçlarımızda ısıtırdık ateşi
hainliğin pusu kurduğu
gecelerimizde
sinirden dinmeyen öfkemizi
yumruklardık
içimizde isyanlar baş kaldırdığında
zaman hapsederdi kendini gölgemize
başımızı yerlere gömerdik
utancımızdan
aynlar bile ürpetirdi
kanayan yaralarımıza baktıkça
suskunluk kol gezerdi damarlarımızda
telaşla
büyüyen hıncımızı saklardık
duvarların arasında
Ve
Hayeller yürürdü avuçlarımızda
sonra hislerimize karışırdı gözyaşlarımız
her yağmur yağışında yüreğimiz
ıslanırdı
andıkça akşam üstlerini
Tekin Bayram
Cevap Yaz