On sekizimdeyim henüz
Ömrümün baharı!
Kanımın deli aktığı çağlar
Anne ve babam benim yaşımda olmak için neler vermezlerdi
Ne sorumluluğum vardı,
Ne de onların bir beklentileri benden
Yediğim önümde yemediğim gözyaşları içinde
Nekadar zor olabilirdiki
Yıllardır, pazar sabahları erkenden dersaneye gitmek
Kahvaltı masasında onlarla olmamak
Gecenin kör karanlığında,deli ayazında
Yazın kavurucu sıcağında,
Hep o dümdüz yolu yürümek
Geleceğimin belirsizliğinde tanımlandığımı düşlemek
Hayal kurmaktan yorulmak
Tevekküllerimden çekingen olmak
Bir iftar vakti,dersin ortasında okunan ezan sesine şükretmek
Bir akrabanın hastalandığı haberini öldüğünde almak
Rüyalarımda sınav sabahını görmek
En büyük nefretini "tekrar denersin" cümlesine beslemek
Gözyaşlarının sicim gibi aktığı bir anda
Etrafındaki herkesin rehber öğretmen kesildiğini izlemek
Yeni doğan güne şafak sayarak girmek
Senin için harcanan emeklerin sorumluluğu altında ezilmek
Öğretmeninin hastalanan çocuğunu hastaneye
Seninle dersi olduğu için götüremediğini bilmek
Rahat bir hayat sürmek adına
Ömrünün baharını kışa çevirmek
Ne kadar zor olabilir ki Allah aşkına!