8
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1925
Okunma
Gecenin karanlığında parlayan bir yıldız misali
Sanki varlık ve yokluk arası
Adını bile koyamadığım bir his Gözlerinin Karası
Toprak Kan ve insan işte yaratılış gayesi
Ve Var olmama sebeb olan Gözlerin
Bakışlarından Etkilenmemek için Ölü olmak Lazım
Musalladaki bedenim senden önceki halim ne var arada
Beni dirilten gözlerin ! Ruhumu Bedenime veren sensin
Bakışların olsunki üzerimde ellerim tiremesin bedenim çürümesin
Bu Ruh bedende iken Bana Can veren Gözlerin
Öldüğüm zaman gülüşünle yeniden can bulur
Senin ellerinde doğup gözlerinde yaşar Seninle var olurum
Senden öncesine yanar seni düşünür sensiz oluşuma kahrolurum
Beni Yaşatan gözlerin sanki Mucizesidir Zuhurunun var oluşunun kainat
Doğmak yaşamak ölmek arası insan ve üç beş damla kan
Sanki ruhum ızdırap içinde ne sen varsın nede gözlerin benimle
Bilmeden yaşadığım onca yıl görmediğim yerler kadar uzak bir ömür
Ve yokluğunun bana açtığı derin bir yara gözlerin gibi renkli ama kara
Yokluğunda kayboluşum canımdan can alışın ve gözlerinle can buluşum
İşte Sen ve Gözlerin ve Ben Ruhum Bedenim yaşama hevesim...
Hala bir umut var içimde beni hayata bağlayan varlığına adanan
Gözlerinde gördüğüm umutdur, Yüreğimi dağlayan beni yaşatan
Bana ümit olan gözlerinin yeşiline bir kara bulut indirdim
Serap Tadında hayali böylece sinemde sindirdim
Ve kendimi gözlerine hapsettim !!!
Bütün benliğim silinip kayboluyorken dünyadan
Yanlız O Yeşil Gözlerinin Nuru Beni Diriltse
5.0
100% (1)