Ne istersin benden şimdi anlamam

Bir gelir bir gider aklım zaten

Az kazık yemedik hayattan sonra

Az içmedik o şaraptan

Yüreğimizi Az batırmadık dikenlerine aşk çiçeklerinin

Kal deme artık kalamam

Bir zamandı aktı gitti işte

Az kalmadım yanında

Az konuşmadık hani

Yüreğine acılar düşene kadar

Faydası olmaz pişmanlıkların

Kusurluyum belki senden daha çok, ya da az ne bileyim?

İnsan aklı degilmiyim?

Düşünmüyor kimi zaman

Yanlış seçilmiş kelimeler

Yüreğin zıttına çekiyor kendini

Değişik bir kutup oluyor sonra

Severken sevmeyen sözler çıkıyor ağızdan

Yüreğin dili yok ya

Olsa daha bir ağır çeker ya aşkın, neyse...

Çok yol almışız sandık ama aynı terane

Aşkın suyu çıkmış zaten bu devirde

Aşık olasım gecikmiş

Bir ayşeyi, fatmayı, zehrayı özlüyorsun eskilerden

Ah ah diye iç çekerken, kafayı da çekiyorsun tuttugun yerinden

Ben mecnun sen kerem dolaş yollarda

Evin kapısına kadar ordan oraya

Kapıda karşılayan yalnızlık montunu çıkartırken

Yakarsın bir sigara çekersin bir of derinden

En sevdiğin koltuğa oturursun ağalar gibi

On tane koltuğun vardır ya sanki!

Hayat yaşadığımın farkında mısın?

Dünya bensiz durur musun?

Derken sabah olur seni geceye bırakır

İstemez gündüzler kabullenmez seni

Geceler basar bağrına bırakmaz yakanı

Sabaha emanet girersin bir arkadaşı sormaya

En sıkı dostluklar gecede kucaklar yine

Kadehteki tabladaki dostlar

Kül basarsın kalbinin kanayan yerlerine.

MELİH CAN