0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
860
Okunma
Varlığın hasretine gömüldüğü an!
Gündüzün güneşi solmaya döndü
Yıldızlar gökyüzünde yerlerini yitirdiler
Geceler ilk kez karanlıklarında boğuldular...
Varlığın hasretine gömüldüğü an!
Bedenim kış soğuklarına büründü
Gözlerimin nurunu nisan yağmuru tuzak etti
Ellerim sıcaklığından yoksun koynuma sarıldı...
Varlığın hasretine gömüldüğü an!
Cennet kokulu odam cehenneme döndü
Ne kadar kokunu koklamaya çalıştıysam
Yokluğuna teselli olacak kokuyu alamadım...
Varlığın hasretine gömüldüğü an!
Yattığım yatak soğuk mezarım gibiydi
Sensizliğin vicdanıma sorgu meleği gibiydi
Her sorunun cevabında;
Melis
Melis
Melis vardı…