Bir tomurcuktur, hep baharı bekleyen,
Mübarek ruhuna ilahi nizamı ekleyen,
Çiçekleri güldür, arının peteğinde,
Gönlü bağlıdır, vatanın yüreğinde,
Tadı baldır, düşmeyen dilimizde,
Makamı yücedir, Rabbi nezdinde.
Bu zulüm, işkence bir gün elbet bitecek,
Şehitler diridir, yaşayacak kıyamete dek.
Senin kanın sular, tomurcuk yüklü ağaçları,
Seninle yeşerir yurdumun güzel yaprakları.
Dalında şimdi yumak yumak çiçek açmış,
Şehidimin gül kokusunu dünyaya saçmış…
Şehitliğin tadını almayan ondan çekiniyor,
Onu tadınca, yüz bin kere ölmek istiyor.
Şehidim Dini İslam için verir canını,
Dava uğruna çekinmeden akıtır kanını.
Sizin yolunuz zirvedir; ulaşılacak en son,
Gel yiğidim, sen de bu şerefli zirveye kon…
Hedefi olmayana, ulaşılmaz görünür ora,
Aşılmaz engeller ezilir altında bağıra bağıra,
Allah-ü Ekber diye can boğazdan çıktı mı?
Bütün dünya tevhidi haykırır bağıra bağıra.
Yüksekten görürsün, ikiyüzlü insanların dramını,
Senin yanındayım deyip de ardından kuyu kazanı.
Sen, saf kalbinle aldanırsın düşmanın sihirli sözüne,
Sen, boşa bakıp durursun onun ihanet yüklü gözüne.
Geldi, geçti ömür; ya öyle, ya da böyle,
Haydi, tevhitle İslam’ın yüceliğini söyle.
Taşlı tarlada dilini zehirli yılan olmasın,
Hakkı haykıran gönülleri asla sokmasın.
Hakkı söylemek olsun, gönül dünyasında,
Hakikatten uzaklaşmasın bile rüyasında.
Şehidim; sen kurtuldun, biz ise hasret kaldık,
Dünyanın asılsız hülyalarına pek mi pek daldık.
Birliğimiz kaybolmuş, birbirimizi boğmaktan,
Yeni yalanlarla her gün yeniden doğmaktan.
Biz çaresiz tekerlek olduk köhne hayatta,
Hayat bizi eritiyor, biz de eriyoruz ocakta.
Şehidim senin izindeyiz, ölümü tadacağız,
Ruhumuzu senin ölümsüzlüğüne katacağız…

05.03.1992
Konya