3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1048
Okunma
her gördüğümde varlığını ağacımda ürperiyorum
ilk geldiğin gibi hep
herşey aynı bedenimde her sefer yeniden ölüp
yalnız sende diriliyorum
koca şehir bomboş anlamsız geldi yokluğunda
hasretini içime çekip de boğdum anılarda gözlerimi
binalar mı yıkıldı ne
hava da kararıyor erken vakitlerde
kalabalığa baktığımda yitiyor benliğim
daldığımda ancak benden ayrılıyorum
hadi ses ver görün gözlerimde beni sevindir
nicedir özlem yüklü gözyaşlarım akmak bellemiş
sevdasını da yüreğinde saklamak bilmiş
boğuldu sinem inip kalkamaz oldu
bir haberinle tutunmak istedi hayatına
koruyup kollayamadı bu eller seni
kapıp da götürdüler
geri versinler benliğimi ne olur
bu yürek gayrı ne eyler nere gider
Cevap Yaz