UYAN

Esir Türkistan’ımda ayaklar altındadır ay yıldızlı gök bayrak
Doğranmakta yiğitlerim sanki hazana ermiş yaprak
İmdadına yetiş gayri gündelik işleri bırak
Gitmiyorsan gitme ama sakın deme ki ırak

Oraya ırak diyorsan Kore ye nasıl gittin
Hem unutma bir hiç uğruna Coni için harp ettin
Farkında değil misin beslenen son ümittin
Onları bilmem ama benim gözümde bittin

Kardeşine kan kusturuyor Kızıl Çin denilen eli kanlı
Yok mu koca Türklük içinde karşı duracak birkaç delikanlı
Tarihine bir bak da ibret al bre andavallı
Ataların hiçbir zaman olmadılar senin gibi zavallı

Bir kükreyişinde Oğuz dedemin Çinlinin ödü kopar idi
Buna en büyük delilim, malum duvar Çin Seddi
Ne oldu ki korkuyorsun, kimler sana ne dedi
Nedir bu yenilmişlik hissi, üzerinden at hadi

Ölüme gülerek giden bir ecdadın torunusun
Şanlı sayfalarınla dünya tarihinin onurusun
Bırak çatlak sesleri olduğu yerde dursun
İtimat et, hala attığını on ikiden vurursun

Silkin, yeter ki gürle, bak nasıl kaçacaklar
Ecdadının mirasına çöreklenmiş alçaklar
Silkin artık doğrul ki boğazında bıçaklar
Yoksa karar kesindir, Türklüğü asacaklar

İhsan POLAT 28.11.1997 İstanbul