Çocuklar elma şekerine küstüklerinden beri
Elma satan amca uğramaz bu şehre
Gökyüzü hep kan revan
Yeryüzü ise hep günahkâr
Olarak girdi tarih kitaplarına

Yusufçuk kuşunun havalandığı görülmedi
Oturup bir taş üstüne kimse çocukluğunun düşünü
Gençliğine hikâye edemedi.
Ki
O günden beri
Gökyüzü hep kan revan
Yeryüzü ise hep günahkâr kaldı

Rüzgâr ağıtlar doğurdu ağaçların yapraklarından
Dağlar, tavşanlara hasret
Bulutlara bakardı, bulutlar hep kasvet.

Yağmalama sırtımdaki şehri
Şehir, kaldırımlarda gizli
Gelip de bitirme benim esaretimi
Esaret gözlerinde
Bir çiğ tanesi şimdi


Savrulurken kelimeler hayata
Hayat iki mısraya sıkışmış
Barut kokar elbisesi
Her daim patlamaya hazır
Ki
O günden beri
Gökyüzü hep kan revan
Yeryüzü ise hep günahkâr
Olarak girdi tarih kitaplarına


Çocuklar elma şekerine küstüklerinden beri
Elma satan amca uğramaz bu şehre
Gökyüzü hep kan revan
Yeryüzü ise hep günahkâr
Olarak girdi tarih kitaplarına


M.S./2009
KAHRAMANMARAŞ