Hani insan bakamazya güneşe
Doğuyorken afet sarı faslında
O gece sen gelmeseydin, peşpeşe
Ben kapıdan çıkıyordum aslında

Üç dört adım öte kurdun mekânı
Fahiş fiyat pazarladın cakanı
Haberin yok az ilerde yakanı
Tutmuş, seni silkiyordum aslında

Otururken selam verdin herkese
Kimine tebessüm kimine buse
O ara ben, çağlayanı kafese
Gönül diye tıkıyordum aslında

İstikamet veremedim yönüme
Ekemedim seni iki dönüme
Bazen sağa sola bazen önüme
Bir tek sana bakıyordum aslında

Senden sonra hiç bakmadım sergiye
Tabi ettim gözlerimi vergiye
Dağılmıştım, artık beni gör diye
Meşaleyi yakıyordum aslında

Nazar diye sallıyorken hançeri
Fark etmedin kuşatmıştı felç eri
O esnada, gözlerinden içeri
Usul usul akıyordum aslında

Bana belki ceza belki ödüldün
Her nağmeden damla damla döküldün
Geçişirken gözlerimiz az güldün
Ben gamzeni takıyordum aslında

Dalgası yok, gayet sakin sahildim
Fersizlere âmâlara dâhildim
O gece ben kapkaranlık cahildim
Ama seni okuyordum aslında

Bırakılıp gidilmez de bu sada
Bir çıkar yol bulamadım maksada
Sabık fikrim o masada, kalsa da
Ben ayağa kalkıyordum aslinda

Vakit geldi uydum kalkıp gidene
Doyamadım fikri mecnun edene
Ev yolunu gösterirken bedene
Her tarafı yıkıyordum aslında

Kalmamıştı adanmamış adağım
Ak tenine dokunurken dudağım
Biraz önce, saçlarına yazdığım
Aşk şarkımı şakıyordum aslında



Kenan Yavuzarslan