Sessizce gittiler
İçimize yoksunlukları bırakıp

Hep eksik bir şeydiler
Keşkeler di bağrımızdaki yaraları

Suretleri ak ellerimizde
Sabah güneşiyle doğardı gözleri gözlerimize

Soframızdaki zeytin
Ekmeğimizdeki tuzdular

Parçalarını içimize bırakıp
Sessizce gittiler

Annelerimizdiler
Babalarımızdılar
Sevdalarımızdılar
Oğlumuzdular

Dokumaya doymadan
Ellerimizi ağartıp gittiler

Bir daha büyümemek üzere gittiler

Artık sobaya kömür atan eller toprak
Baba diyen gözler çiçek
Yavrum diye sarılan eller içi oyuk çınar

Kalanların gözleri ellerinde
Dokunuşa bakarlar

Karanlık renkleri bırakıp
Beyaz elbiseleri üzerinde
Gittiler

Ömrümüz de ki ışıktılar
Zaman akışındaki yoldaştılar

Gittiler
Bir daha büyüyemeyecek gibi gittiler

Annelerimizdiler
Babalarımızdılar
Sevdalarımızdılar
Oğlumuzdular

Gittiler

Bir gün toprakları ellerimizde
Soğuk rüzgârlara karıştılar

Beyaz bir buluttular
Gökyüzünde unutuldular


Yaktılar
Yaktılar
Evlerine gittiler